„Kobieca nagość jest miarą wszechrzeczy: nagrodą i cichym marzeniem każdego mężczyzny od urodzenia aż do śmierci.”
P. Bruckner – „Gorzkie gody”
Odsłaniająca granice zmysłowej perwersji, głęboko egzystencjalna historia miłosna młodej fryzjerki i paryskiego lekarza.
Popularność przyniosła jej głośna adaptacja filmowa w reżyserii Romana Polańskiego.
„Polański odnalazł w książce idealny materiał korespondujący z jego twórczymi zainteresowaniami, a może nawet obsesjami: układ dominujący podległy, który łączy dwoje bohaterów i wyznacza sadomasochistyczny związek kata z ofiarą, miłość i seks dające więcej cierpienia niż przyjemności i szczęścia, uderzająco silny mizoginizm, ironia i okrucieństwo w przedstawieniu ludzkich losów (...). Na potrzeby filmu reżyser zmienił zakończenie książki.
Powieść Brucknera jest na wskroś erotyczna: w przedstawianych zdarzeniach i sytuacjach, używanym języku oraz w doznaniach, jakie usiłuje wywołać. „Gorzkie gody” wypełnione są miłością, seksem, perwersją, okrucieństwem i poniżeniem a także cierpieniem i śmiercią (…)
Zabiegi adaptacyjne scenarzystów filmu Romana Polańskiego sprowadziły się do takiego opracowania fabuły i erotycznej warstwy powieści, by film nie wykraczał poza dopuszczalne granice przyzwoitości i nie został skazany na getto filmów pornograficznych.”
Książki i Psychoanaliza (książkiipsychoanaliza.blogspot.com)
